Ο δρόμος σου γνωστός (vol.2012)

Ταξίδι αρχίζει η ζωή
μόλις στους δρόμους βγει
μοιάζει να 'ναι γυμνή,
μα ασπίδα καλά κρατεί.
Σαν σε μάχη έτοιμη να ριχτεί
κάνει βήμα και οπισθοχωρεί.

Ταξίδι αρχίζει η ζωή
μόλις το φεγγάρι δει,
κοιτάζοντας μια λάμψη γοερή
σωπαίνει μπρος στην ζωή.
Σαν ματωμένη ψυχή
καθρεφτίζει μια ολόκληρη ζωή.

Βαλίτσα μπορεί να μην κρατεί
αλλά μυστικά εφόδια παραληρεί,
φωνάζοντας δίχως οργή
να σπάσει ίσως την σιωπή.
Σαν παράξενη μουσική
για να κόψει την άλλοτε ρυθμική ζωή.

Χαρτιά φυλαγμένα στα χρόνια.
δάκρυα ποτισμένα σε σεντόνια
μείναν μέχρι και τώρα μόνα,
σύμμαχοι σε έναν άδικο αγώνα.
Σαν πνοή του χειμώνα
παλεύει να παγώσει τα χρόνια.

Τρέχει ήρεμη προς την εικόνα
εκείνη που δεν ξέρει από μπόρα
μήπως και αντέξει στην χώρα
να την ασπάζεται αιώνια.
Σαν λόγια πολλά με ψώρα
κρατιέται σε όλη αυτήν την εικόνα.

Πας ζωή μου, πας
ακόμα και αν πονάς
ακόμα και αν ζητάς,
πάντοτε ξεχνάς,
έναν στόχο προσπερνάς
και για άλλη μια φορά χτυπάς.

Μένεις ζωή μου, μένεις
μα ποτέ δεν ξεφεύγεις
ποτέ δεν αγριεύεις
πάντοτε υπομένεις,
σταθερά αντέχεις,
και τον εαυτό σου ψεύτικα χορεύεις