Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Στο μαγαζί της ευτυχίας

Σήμερα ξεπουλάμε!Κάθε είδος ονείρου,συναισθηματισμού,αισθήματος και γέλιο ξεπουλιούνται σε τιμή όσο-όσο.!
Σήμερα όλα πουλιούνται!Λόγια.Εικόνες.Σχέσεις.
αγοράζεται τίποτα?
Μάλλον κερδίζεται. Ένα κενό.
Πριν λίγο καιρό,βρέθηκα σε ένα γραφικό χωρίο  της βορείου Ελλάδας και καθώς περπάτησα στα όμορφα σοκάκια του,με τα πλακόστρωτα καλντερίμια και την μυρωδιά του ελληνικού καφέ που ψήνονται,να αναδεύεται από τα μικρά καφενεία του χωριού, συνάντησα ένα μικρό μαγαζί με την επονομασία "ευτυχία"!
Μπαίνοντας μέσα το μόνο που είδα ήταν ένα νεαρό παιδί να κάθεται και να γράφει σε ένα μπακαλόχαρτο μικρά στιχάκια της ώρες.
Κανέναν αντικείμενο δεν βρισκόταν στο χώρο του μικρού μαγαζιού. Ούτε όμως και τραπέζια και καρέκλες ώστε να αποτελέσει ένα μικρό καφενείο με ζωηρά χρώματα στους τοίχους.
οπότε ρώτησα τον νεαρό για να μου λυθεί η απορία και ο Πέτρος (έτσι ονομαζόταν) απάντησε:
"είναι το μαγαζί της ευτυχίας, εδώ μπορείς να δεις που πάνε όλα αυτά που καθημερινά πουλάς για να πλησιάσεις, βασικά για να νομίζεις, ότι έχεις πιάσει την έννοια της ευτυχίας, και από εδώ" και σήκωσε το χέρι του και μου έδειξε έναν καθρέπτη που όμως πάνω του δεν σχηματιζόταν το είδωλο μου,
"και εδώ είναι ότι έχει απομείνει,όχι πάνω σου αλλά μέσα σου" και τελείωσε ο Πέτρος.
Καθισμένος στο μοναδικό τραπέζι που είχε το μαγαζί και πίνοντας τον καφέ μου μαζί με τον Πέτρο, αναρωτήθηκα τι είναι τελικά ευτυχία.
Είναι στιγμές αρχικά. Αλλά πως χαρακτηρίζονται αυτές οι στιγμές? Τι ακριβώς έχουν και κατέχουν αυτές οι στιγμές που αποτελούν την ευτυχία?
Πόσα έχουμε πουλήσει και συνεχίζουμε να πουλάμε για να ντύνουμε την επιφάνεια μας με ευτυχία χωρίς καν να αγγίζει τον βυθό μας?
Ο Πέτρος είπε πολύ εύστοχα πως την ευτυχία δεν είσαι σε θέση να την νιώσεις, όταν όμως βρεθείς σε μια καμπή στην ζωή σου, τότε θα καταλάβεις και θα νιώσει τι είναι ευτυχία.
Γιατί συνεχίζοντας ο νεαρός μου είπε μια ιστορία:
 "Την ευτυχία φίλε μου,την ανακάλυψα πρόσφατα.Στην καμπή της ζωής μου, σε άλλη μια καμπή, σε άλλο ένα στραβοπάτημα,λύγισα και έπεσα.Δεν θέλησα να μιλήσω να σε κανέναν για τίποτα.Άλλωστε ποιος νοιάζεται, ποιος μπορεί να ενδιαφερθεί για εκείνον που δεν εμπλέκεται στο "εγώ" του.?
Όπως και να έχει φίλε, η ευτυχία είναι.. Είναι να μπορείς να ακουμπήσεις την μοναξιά σου πάνω σε κάποιον. όχι για να σου πει μια συμβουλή ή τι πρέπει και τι όχι να κάνεις, αλλά επειδή ήταν εκεί και σε άκουσε. Μπορεί να μην σε ένιωσε. Μπορεί να μην σε κατάλαβα.Μπορεί να βαρέθηκε"
"και αυτό σου προσφέρει την ευτυχία?"τον διέκοψα
"η ευτυχία είναι προσωπική υπόθεση,μάγκα μου"απάντησε και με μπέρδεψε.
χμμμ!
Βασικά ναι!Είναι προσωπική υπόθεση. Μπορεί να λαμβάνουν μέρος αρκετές παράμετροι αλλά η τελική διαχείριση και  η τελική γεύση που σε αφήνει είναι προσωπικός λογαριασμός του καθενός!
 Μπορεί να μην αγόρασα κάτι σημαντικό από το μαγαζί της ευτυχίας.Πούλησα όμως της απορίες μου, τους προβληματισμούς μου, τις σκέψεις μου, τα όνειρα μου και μου προσφέρθηκε ως αντάλλαγμα, βασικά όχι αντάλλαγμα, πούλησα κάτι και κέρδισα..Ναι κέρδος θα το έλεγα!Το κέρδος ήταν μεγάλο, γιατί κέρδισα φίλε μου την στιγμιαία ευτυχία!άλλωστε όλα είναι στιγμές,και είναι απόφαση μας αν θα είναι δικές μας ή κοινές. Αλλά για να είναι κοινές πρέπει να υπάρχει κοινός παρανομαστής, ο οποίος επιτυγχάνεται πώς??