Blank

Στέκει εμπρός σου έτοιμη σε κάθε άγγιγμα σου. Μικρά αγγίγματα θα δώσουν και θα συνθέσουν λέξεις,προτάσεις,νοήματα.

Στέκει αναμμένη η οθόνη του τηλεφώνου σου σε ενα μήνυμα που ποτέ δεν στάλθηκε. Βασικά,ποτέ δεν γράφτηκε.

πάντα αυτό το "blank",αυτό το κενό.Φωτισμένη η οθόνη,μα δεν φτάνει να φωτίσει και να δώσει μορφή σε λέξεις.

Και δώσει μορφή!Τι λέξεις να ναι αυτές?
Πόση αλήθεια να έχουν μέσα?Πόση αλήθεια από εκείνη που δεν ξέρεις?
Να γραψουν "ειμαι μαλάκας","φέρθηκα απαίσια" "σε νοιάζομαι"?
Πώς να συνθέσουν εκεινη την γαμημένη την λέξη που θέλει πολύ δυναμη για να βγει από τα σπλάχνα σου?

Πως να συνθεθεί αυτή η πουτάνα η "συγνώμη" και αυτό το υπέρτατο "ευχαριστώ" ?

Πόσα αρχίδια να θέλουν δυο χέρια για να συνθέσουν ενα μηνυμα?

Πόσα κιλά αρχίδια μου λείπουν τελικά?

Και πέρασαν οι μέρες, μα αυτό το "κενό" μένει εκεί. αυτο το μηνυμα που ποτέ δεν γραφτηκε.

παιζουν όλα τα γραμματα της αλφαβήτου στο κεφάλι μου, πως να τα γεννήσω λέξεις?

Εγωιστικά ερωτηματικά που και αυτά αναπάντητα μένουν.

και τι έχουμε? ένα καθολου με μπόλικο τίποτα!

μαζί δεν φαγαμε τον χρόνο,να το θυμάσαι αυτό!

Μαζί γευτηκαμε τον χρόνο,τα πρωινά,τα βράδια.Προβληματισμούς,δάκρυα,γέλια,πειράγματα

Γευτήκαμε τα οσα καταφέραμε,εμεις οι δυο, να φτιαξουμε.

"αυτό που μας δένει εμας δεν εχει όνομα,μα έχει όνομα"

σε αυτό θα βασιστώ,θα παραλείψω τα πάντα και με αυτό θα πω το εξής.

Πέρασαν οι γιορτές,μπήκε ο καινούργιος χρόνος.και μεις χωριστά.
κανείς δεν ξερει για τον αλλον.

Μα προσωπικά,σε καθε ενεστωτική στιγμή,και στς καθιερωμένες ευχες για το νεο έτος παρών το νοημά σου.

πως μπορείς να διαγράψεις εκεινον τον άνθρωπο που καλλιέργησε μεσα σου ένα κάρο πραγματα?

Πως να αφήσεις πίσω σου εκεινα τα χαμόγελα που είχες επειδή σου μιλούσε?επειδή σε στήριζε?

Δεν ξεχνω.

εχω την δυναμη να θυμάμαι

δεν εχω την δυναμη να παιρνω τις αναμνήσεις μου και να κανω το βήμα, εκείνο το λυτρωτικό.

Πέρασανε οι ωρες,οι μερες,οι βδομαδες,οι μήνες.

Προχώρησα.Προχωράω.Μα δεν σταματω να σκεφτομαι.

Για οσο πόνο σου δωσα σε μερικά λεπτά, μια συγνώμη.

Για την απογοητευση εκεινη που σου δωσα.

Τα βηματα δεν ειναι ξέχωρα από το παρελθόν,το παρελθόν με εφερε εδω,και το εδω και τωρα θα με πάει βημα βημα στο αυριο,στο μεθαυριο κτλ κτλ

Και εκεί,στο παρελθόν μου έζησες.και με έφτιαξες κατα ενα μεγάλο ποσοστό.

Μα τώρα?

από τα βαθυ των συναισθημάτων που καλλιεργήσαμε μαζί με δικό λίπασμα, ευχομαι να εχεις μαζεψει κάθε κομμάτι σου που φέρει το ονομά μου.να προχωράς.Να χαμογελάς.Να ζεις!

Να στέκεσαι εκει!Εκεί!

από κάθε πυρήνα, κάθε κυττάρου μου, θέλω το χαμόγελό σου.Εκει και εκείνο!ΕΚΕΙ!στα χείλη σου απάνω!

"αυτό που μας δενει εμάς,δεν θελω να εχει ονομα!μα θελω να εχει νόημα"

το νοημα είναι το θεμέλιο.

Γκρέμισα το πολυόροφο που θελαμε να φτάξουμε.

Μα στα υπόγεια ειναι η θέα!

Εκει μαζί με τα θεμέλια.
και υπάρχουν!

σε αυτά, να ξέρεις...ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ!

Συγνώμη - Νίκος Οικονομόπουλος

"αφού δεν είμαι τυχερός,θα'μαι δυνατός"

Διαδρομή:

Αναχώρηση - Άφιξη Α - Άφιξη Β - Άφιξη Γ - Άφιξη Δ - Άφιξη Ε - 

Επιστροφή Α : 

 Μπαμ!

Δεν χωράνε εξηγήσεις.

Είχε τεθεί από πολύ νωρίς αυτός ο άτυπος νόμος μεταξύ μας.

"Δεν χρειάζεται να ξηγιέσαι. Οι φίλοι σου δεν το χρειάζονται. Οι εχθροί σου δεν θα σε πιστέψουν και στους γνωστούς θα δώσεις τροφή"

Και έτσι έπραξες: 

 "δεν ήσουν ούτε και συ για μένα" 

ξεκάθαρα πράγματα, χωρίς παραμυθάκια, ροζ μαλακίες και φούσκες χωρίς λόγο,μπαρούφες και όλα τα σχετικά που πολύ μπλα μπλα και πρήζουν και αρχίδια.

Αντρίκια πράγματα και τιμή σου.

Μπορεί να πέρασε καιρός.

Μπορεί και να πάτησα pause στη "μικρού μήκους" ταινία μας.

Αφοπλιστική γοητεία στο ηχόχρωμα σου,στον αέρα σου,στις κινήσεις σου, στις καταλήξεις που άφηναν ένα ύπουλο γελάκι στο τέλος κάθε φράσης που βγαινε παρέα με την κάθε τελευταία σου τζούρα.

στο χάρηκα σου,ο μαλάκας "εις το επανιδείν". Μα αυτό βρήκα να πω? ΕΛΕΟΣ! 

ίσως το "έτοιμος να καώ στην τρέλα σου" ήταν υπερβολικό. 

Και με αυτήν την υπερβολή, λαβώθηκαν τα φτερά. 

Εκείνα που σου φέρει εκείνος-που-δεν-θυμάμαι-πως-τον-λένε και βαράει τους ανθρώπους με ενα βέλος? Αυτός λοιπόν λαβώθηκε. 

Απλά ηταν εκεινές οι ώρες-επίκληση στην τύχη. Στην ποια? (γέλια)

Γιατί όπως και συ λες-σωματικά και λεκτικά- "αφού δεν είμαι τυχερός,θα μαι δυνατός"

Αφου δεν στάθηκα τυχερός μαζί σου, η μαλακία είναι πως δεν μπορώ και να μαι δυνατός μαζί σου.

Αλλα δυνατός.δυνατός στις αναχωρήσεις μου,ακόμα και στις αφίξεις μου.

να πίνω τον βαρύ προς τον γλυκό με δύναμη και όχι νοσταλγία.

Δυνατός να κυνηγώ το "μαζί', γιατί το μαζί είναι  δισύλλαβο, την μια τη φέρω εγώ και την άλλη εσύ.

ίσως ανταμώσουμε ξανά κάπου μέσα στο κυνήγι του τώρα.

Είναι αυτό το χωρίς εξηγήσεις που σου απαντά πολλά.Σε μαθαίνει.σε βάζει σε σκέψεις.

Δεν αναρωτήθηκα πότε το "γιατί"

Ξέρουμε άλλωστε ότι σε κάποια "γιατί" απάντηση δεν έχει. Απλά έτσι είναι.

και όπως και να ναι "να σαι δυνατός"

"δεν ήσουν για ταξίδια" 

και ας ταξίδευα πάνω από μια μέρα

"αφού δεν είμαι τυχερός, θα μαι δυνατός" με έθεσε ξανά στην αφετηρία.

Βάρε να τρέξω.
Και αν δεν βαρέσεις

ίσως κάπου σε βρω.

ΥΓ. για σενα Γ.Κ.