Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Το τελευταίο ταγκό



Στην φλογερή στιγμή
 σου ζητώ ένα ακόμα χορό,
δεν θέλει πρόβες η ζωή
είναι πράξη κάθε λεπτό

Θεέ μου,
κράτα απόψε τον ρυθμό
να μου χαρίσει
ένα ακόμα ταγκό.

Πιάσε με από το χέρι
 κι άσε τους ήχους
να σε ταξιδέψουν
στο πιο λαμπρό αστέρι

Βήματα γεμάτα πάθος
 σε ένα τελευταίο ταγκό
δεν ζητώ τίποτα, τώρα,
να’ ναι ερασιτεχνικό

Ένταση και μουσική
βήματα τρυφερά
και άγγιγμα χαράς
σε μια άκρως ερωτική σκηνή.

Τα λεπτά μοιάζουν πολλά
και ο ιδρώτας μαρτυρεί
του πάθους την θέληση
σε μια φιγούρα κλασσική.

Στο τελευταίο βήμα
λίγο πριν το τέλος σ’ αυτόν τον χορό
φίλησε με, για να σφραγίσουν οι ψυχές
μας μια στιγμή στον χρόνο.

Σαν χαθεί ο ήχος
ακόμα μοιάζεις με προσευχή
μια μικρή, μεθυστική στιγμή
να γέννα κάθε κύτταρο
πάνω στο δικό μου κορμί

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Νέος Κόσμος

Ένας νέος κόσμος προβάλει από’ το παράθυρο μου,
δεν είναι ο ήλιος που φέρνει την νέα μέρα
μήτε το φεγγάρι που στολίζει την φευγαλέα νύχτα.
Το νέο αποτελούν οι άνθρωποι,
τον κόσμο οι καρδιές τους
που σαν στην μέρα εκτεθούν
νυχτώνει η ψυχή τους
και σαν στην νύχτα περπατούν
φωτίζεται η ζωή τους.
Θαρρούν πως χρίζουν όνειρα
για μιαν καλύτερη ημέρα
μα συνεχώς οχυρώνουν
με σιδερά και τσιμέντα
την μέχρι πρότινος αγνή καρδιά τους.
Θαρρούν πως νικάν
αν στην αγάπη δώσουν μπουνιά
μα τότε είναι που μένουν
άγγελοι δίχως φτερά.
Ποιος νοιάζεται για όλα αυτά?
Όλοι μας έχουμε με τέρατα να κάνουμε
σε μια νέα εποχή όλοι μαζί βράζουμε.
Μα πίσω απ’ το οχυρό
κρύβεται ένα άστρο,
είτε μικρό είτε μεγάλο,
απ’ το οποίο μόνο εκλεκτοί θαμπώνονται
απ’ την ομορφιά του.  

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Zητιάνος


Η ψυχή μου ζητάει να ακουστεί,
να γίνει στίχος και στον τοίχο
με ανεξίτηλη μπογιά να γραφεί.

Η φωνή μου ζητάει ακροατήριο,
να γίνει ρούχο ακριβό και μοναδικό
που δεν χαλάει σαν μπει στο πλυντήριο.

Η δύναμη μου ζητάει αρένα
να γίνει θεριό και σε αυτήν
να παλέψει μένοντας με εμένα ένα.

Ζητώ σαν  άνθρωπος να γεννώ όνειρα,
να γίνονται αφορμές σε αυτούς
που ‘ταν σαν κι εμένα χθες.

Ζητώ σαν παιδί, χώρο για παιχνίδι
να βρω την  αθωότητα που έχασα
και να γελάσω ξανά, γιατί ζω ακόμα.

Ζητιάνος, χαμένος στον δρόμο
να προσκαλώ ψυχές
που δεν λύγισε ο νόμος.

Ζητιάνος, μέρα-νύχτα σε απάτη
να 'μαι πάντα μεθυσμένος
που διψώ για αγάπη.

Ζητιάνος μιας μικρής στιγμής
που λησμονιά δεν ζητά
μόνο ένα άγγιγμα ψυχής.



Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Λόγια μιας μεθυσμένης νύχτας

Ίσως κάποτε βρεθώ
ίσως κάποτε φωνάξω
ίσως και σε ψάξω.
Ακόμα εδώ γυρνώ
εκεί που έμαθα να ζω
εκεί που σ' αγαπώ.
Ίσως ακόμα σε αναζητώ
ίσως εκεί που πονώ
ίσως εκεί που μπορώ.
Μέσα στα όνειρα τρέχω
φράχτες της νύχτας πηδώ
μήπως και σε βρω.
Πιστεύω ακόμα στα φτερά
που έχω φορέσει στην καρδιά
και ταξίδεψα ψηλά.
Τονίζω ακόμα λέξεις
εκείνες που δεν μπόρεσες να κλέψεις
εκείνες με τις οποίες ήθελες να παίξεις.
Ζω μια παράσταση μεθυστική
άκρως ζωντανή
για κάποιους αποκρουστική.
Δίνω ανάσα στην ψυχή
για να σβήσω μια στιγμή
και να κρατήσω την ζωή.


Ίσως κάποτε κυνηγήσω
ίσως και πολεμήσω
ίσως την καρδιά μου δωρίσω.
Ακόμα εκεί μένω
εκεί στην γωνία προσμένω
εκεί που έμαθα να περιμένω.
Ίσως κάποτε γυρίσω
ίσως εκεί που ελπίζω
ίσως εκεί που όνειρα σκαλίζω.
Μέσα στην νύχτα καπνίζω
καπνούς έχω και ζαλίζω
μήπως και όνειρα σκαλίσω.
Πιστεύω ακόμα στα θαύματα
που κλείνουν τραύματα
και κρύβουν τα κλάματα.
Τονίζω ακόμα λέξεις
αυτές που δεν ήθελες να πιστέψεις
αυτές που σε κάνουν μακριά να τρέξεις.
Ζω μια κωμωδία γελαστή
άκρως μοναδική
για κάποιους δραματική.
Δίνω ανάσα στο κερί
για να σβήσει στην στιγμή
όμορφη νύχτα, μεθυστική...

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Ακόμα μια νύχτα


Χάνομαι σε στιγμές όπου η καρδιά κόβεται
και βρίσκω τον εαυτό μου εκεί
 που ο πόνος με στοιχειώνει  περισσότερο.
Λίγα είναι πλέον τα πρωινά με ήλιο που μ’ αρέσουν
καθώς πάει καιρός από τότε που είδα για τελευταία φορά
 τον κόσμο μέσα από τα μάτια σου
λίγο πριν σβήσουν..
Ακόμα μια νύχτα να’ χα μαζί σου
Ακόμα μια στιγμή πάθους
Ακόμα ένα όνειρο μου να μοιραζόμουν μαζί σου
αλλά πια δεν μπορώ,
χάθηκες και έσβησες μέσα σε μια στιγμή,
μέσα στη σιωπή της νύχτας
ανέβηκες στο καράβι για αλλού,
 στην πλώρη του σου έστειλα
τους αγγέλους να μην φοβηθείς,
ενώ εσύ σε λίγες ώρες θα κηδευτείς,
θα ‘ μαι πάντα μαζί σου.
ακόμα μια νύχτα, είμαί δίπλα σου,
όπως τότε σου’ χα πει :
« Θα’ μια εκεί στο τελευταίο σου βήμα,
στον τελευταίο σου σταθμό»,
ήταν μυθική εκείνη η ονειρική στιγμή,
εκείνο το βράδυ του Αυγουστιάτικου Σαββάτου,
 όπου ο ήχος των ζωής, τα γέλια των περαστικών,
οι ήχοι του ρυθμού κάθε ανθρώπου μοιάζουν
εκκωφαντικοί στη σιωπή της νύχτας,
μα εσύ τότε μου χάρισες την ελπίδα
 μου μοίρασες κομματιασμένα
όνειρα σαν παζλ που μαζί θα φτιάχναμε.
Σε εκείνη την θορυβώδης σιωπηλή στιγμή
 μου δώρισες την αιώνια αγάπη σου
και με το πάθος σου με έκανες δικό σου,
μόνο με ένα φιλί.
Ήρθε άγρια και διψασμένη η ζωή
να σε ταξιδέψει σε άλλες χώρες,
 που άνθρωπος δεν έχει γνωρίσει,
δίχως την δική σου θέληση
μα με του θεού την έγκριση,
φτερουγίζεις και φεύγεις, χάνεσαι
και δίχως αναπνοή
 μου λέει το κορμί
άλλη μια νύχτα,
άλλο ένα φιλί, ένα νεκρόφιλο,
άλλο ένα μεθυσμένο άγγιγμα
 και όλα μέσα σε λίγες στιγμές χάθηκαν,
με μια αναπνοή σωριαστήκαν
 στο πάτωμα που τώρα είναι το κρεβάτι μου,
 μακάρι να’ χα ακόμα μια νύχτα,
τελικά μια ανάσα ποτέ δεν είναι αρκετή να καταλάβεις την ζωή