Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Επιλογή ή δεδομένο?

Ηλιοφάνεια και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το κορμί μου είναι βρεγμένο. Εκτεθειμένο στις ακτίνες του ήλιο, στα καυτά του αγγίγματα, το σώμα μου είναι βρεγμένο. Έμαθα στο βάθος των στιγμών ότι δεν είναι ο καιρός που ζεσταίνει, είναι η ζωή που φλέγεται!
Στις υγρές μου παλάμες ένιωσε ένα στεγνό άγγιγμα, ένα χαρτομάντιλο περιτριγύρισε απαλά την μία μου παλάμη. Δυο διαπερατά ματιά, ένα καθαρό βλέμμα και ένα χαμόγελο αληθινά φτιαγμένο πρόσφεραν ένα χαρτομάντιλο την στιγμή που το χρειάστηκα.
Στην αρχή έθεσα ερωτήματα στον εαυτό μου, αμφισβητώντας τον άνθρωπο σε όλες του τις πτυχές. Καταφέρνοντας να σκουπίσω το βρεγμένο μου κορμί, να δανειστώ την ζέστη του ήλιο και το οικείο χαμόγελο της νεαρής κοπέλας, βρέθηκα καθισμένος μαζί της λίγα μέτρα παραπάνω, σε μια σκιά ενός πλάτανου να συζητάμε..
Η βροχή που σκέπασε το μυαλό μου, μούσκεψε το κορμί μου, αντικαταστάθηκε από μια ηλιοφάνεια άκρως δυνατή, ένα χαμόγελο άκρως ζεστό! Η ανθρωπιά είναι από τα μεγαλύτερα στοιχήματα της σημερινής εποχής. Στόχος κάποιου ανθρώπου ερχόμενος από ένα υγρό περιβάλλον (αμνιακός σάκος) σε ένα ξηρό και ζεστό περιβάλλον (κόσμος), είναι να ανορθώσει μια προσωπικότητα η οποία θα τον χρήσει ως Άνθρωπο!
Ένα από τα στοιχήματα αυτά παίζουν καθημερινά παιχνίδια στα στενά μονοπάτια του μυαλού μου.
Μπορείς να σκαρφαλώσεις μια σκάλα, όχι αν είναι από καλό υλικό ή άρτια δομημένη, αλλά αν πραγματικά θες να φτάσεις στην κορυφή. Σε εκείνη που η σκάλα σταματά!
Η δική μου σκάλα, έχει κορυφή την ανθρωπιά, σκελετό τον άνθρωπο και υλικό την θέληση μου.
Είναι άδικο και μη ανθρώπινο, να παλεύεις και να αγωνίζεσαι σε μια παρτίδα μόνος σου για εγωιστική καταξίωση!
Σημαντικό και ειδοποιός διαφορά στους ανθρώπους από τα άλλα πλάσματα, είναι η ικανότητα να διαλέξει στρατόπεδο, του ανθρώπου ή του Ανθρώπου. Μιας και τα υπόλοιπα πλάσματα έχουν προδιαγεγραμμένες ικανότητες, για παράδειγμα η κότα, γεννιέται με σκοπό την παραγωγή αυγών και την προσφορά της σε ένα Κυριακάτικο και μη τραπέζι. Αυτό. Δεν έχει την ικανότητα να επιλέξει άλλα πράγματα!
Ενώ, από την άλλη πλευρά, το μωρό που μόλις έχει αρχίσει να μεγαλώνει, μπορεί να διαλέξει, ανάμεσα στον Άνθρωπο και στον άνθρωπο. Στην πρώτη λέξη βάθος έχει η ανθρωπιά σε όλη της την διάσταση. Ενώ στην επόμενη, απλώς δανείζεται τον όρο και πορεύεται στον χρόνο, κυνηγώντας μια προσωπική θέση, αρνούμενος να ρίξει το βλέμμα, σε ένα κορμί που καίγεται, σε μια καρδιά που πονά, δε δυο χείλη που γελούν, σε δυο μάτια που μιλούν, σε έναν άνθρωπο που ζητάει!

Είναι δύσκολος καιρός για Ανθρώπους ή είναι δύσκολο οι Άνθρωποι στον καιρό αυτό??


Υ.Γ.: Ο πρόλογος του κειμένου αναφέρεται λογοτεχνικά στην γέννηση ενός μωρού, όπου από ένα υγρό περιβάλλον καταλήγει σε ένα πιο ζεστό και ξηρό. Το μόνο που δέχεται είναι ένα μαντίλι, η προσφορά της οικογένεια του στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του, στο χέρι είναι λοιπόν πως θα αξιοποιήσει αυτό το χαρτομάντιλο, αν θα σκουπιστεί ή αν θα περιμένει από τον ήλιο να στεγνώσει.

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Ακόμα

Ακόμα κι αν πεις θα΄μαι εδώ
ακόμα κι αν ποτέ δεν έρθεις
θα είμαι να σε καρτερώ
μια ευχή σε ένα αστέρι να πέσει.

Ακόμα και αν πεις καληνύχτα
ακόμα κι αν ποτέ δεν ξημερώσει
θα΄μαι φύλακας στα όνειρα μες την νύχτα
τριαντάφυλλα σε έναν δρόμο που θα στρώσει.

Ακόμα κι αν πεις Σ' αγαπώ
ακόμα κι αν δεν σε πιστέψω
θα' χω τον ψίθυρο μυστικό
μια λέξη, ένας αγώνας να τρέξω.

Ακόμα κι αν όσα θες
ακόμα κι αυτά που φοβάσαι
θα' μαι οι μνήμες να καις
ένα ποίημα να λες.

Ακόμα κι αν χάσεις
ακόμα κι αν πονέσεις
στεφάνι δάφνες θα χεις
μια εικόνα, μια πνοή να πιάσεις.

Ακόμα κι αν τρέξεις
ακόμα κι αν πέσεις
θα γίνω ομίχλη να κρυφτείς
μια αγκαλιά να κοιμηθείς.

Ακόμα και αν δεν θες
ακόμα κι αν με θες,
θα μαι πάντα κοντά
ένας άνθρωπος, ένας φίλος, μια καρδιά.

Ακόμα και πεις φύγε
ακόμα και αν με πετάς
δεν φεύγω, δεν θέλω
ένα όνειρο να σκορπάς.

Ακόμα... με φιλάς
ακόμα... με ζητάς
είμαι εδώ να με χτυπάς
ένας βράχος με αγάπη
της καρδιάς.

Ακόμα ....
ακόμα ....
Ακόμα στέκω εδώ
μια γωνιά που γυρνάς.
Ακόμα είμαι εδώ
ένας άντρας σκληρός.
Ακόμα είμαι εδώ
αστέρι μου,ο ουρανός