Zητιάνος

Η ψυχή μου ζητάει να ακουστεί,
να γίνει στίχος και στον τοίχο
με ανεξίτηλη μπογιά να γραφεί.

Η φωνή μου ζητάει ακροατήριο,
να γίνει ρούχο ακριβό και μοναδικό
που δεν χαλάει σαν μπει στο πλυντήριο.

Η δύναμη μου ζητάει αρένα
να γίνει θεριό και σε αυτήν
να παλέψει μένοντας με εμένα ένα.

Ζητώ σαν  άνθρωπος να γεννώ όνειρα,
να γίνονται αφορμές σε αυτούς
που ‘ταν σαν κι εμένα χθες.

Ζητώ σαν παιδί, χώρο για παιχνίδι
να βρω την  αθωότητα που έχασα
και να γελάσω ξανά, γιατί ζω ακόμα.

Ζητιάνος, χαμένος στον δρόμο
να προσκαλώ ψυχές
που δεν λύγισε ο νόμος.

Ζητιάνος, μέρα-νύχτα σε απάτη
να 'μαι πάντα μεθυσμένος
που διψώ για αγάπη.

Ζητιάνος μιας μικρής στιγμής
που λησμονιά δεν ζητά
μόνο ένα άγγιγμα ψυχής.