Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Καράβι




Η μέρα ηλιόλουστη
μα η θάλασσα αγριεμένη
κανείς δεν βάζει πλώρη
κανείς δεν βγαίνει στα ανοιχτά,
παρά μόνο εγώ
μες στα κύματα
πάλι να βγω ζωντανός προσπαθώ.
Ένα αστέρι κρατώ και ένα καράβι,
καράβι ξύλινο, μικρό και άχρωμο,
μου κλέβει τις στιγμές
και γίνεται αθάνατο.
Στην μέση του ωκεανού
παλεύουμε με σώμα και ψυχή
οι άνδρες του καραβιού.
Έχουν το νερό σύμμαχο
μα τα κύματα εχθρό,
που να πάω να κρυφτώ?
Άχρωμο μικρό μου καραβάκι
αθάνατο στην χώρα των θνητών
απόψε σε χαιρετώ,
βουτώ στα κύματα
κρατώντας ένα πανί
γεμάτο συναισθήματα,
και με μια κούπα γεμάτη κρασί
σε χαιρετώ.
Καλό σου ταξίδι καράβι ξύλινο
Καλή ζωή άνδρες γενναίοι,
Βαμμένο κόκκινο πανί
Πετάγομαι στα κύματα,
Ένα άρωμα μια ανάμνηση σήμερα.     

1 σχόλιο:

  1. υπέροχο,πραγματικά=)
    "κανείς δεν βάζει πλώρη
    κανείς δεν βγαίνει στα ανοιχτά,
    παρά μόνο εγώ
    μες στα κύματα
    πάλι να βγω ζωντανός προσπαθώ...."
    με τη δύναμη της ψυχής κανείς μπορεί να καταφέρει πολλά.καταφέρνει να ξεπεράσει άπειρες δυσκολίες...πολλές φορές απαιτείται αρκετός χρόνος,άλλοτε λιγότερος=)

    ΑπάντησηΔιαγραφή