Τι με κρατά
και φοβάμαι
να ανοίξω τα φτερά
των ονείρων μου?
Τι με κρατά
και νιώθω
το στέρνο μου να πονά
ακόμα μια νύχτα?
ακόμα μια νύχτα?
Τι με κρατά
και δεν προχωρώ
μα μένω ακίνητος
και πίσω να κοιτώ?
και πίσω να κοιτώ?
Τι με κρατά
και δεν γυρνώ
των ρόδα μου
εκεί που αγαπώ?
των ρόδα μου
εκεί που αγαπώ?
Τι με κρατά
όρθιο στο παράθυρο
να κοιτώ την βροχή
και να τα σκέφτομαι
όλα αυτά?
Που είσαι φίλε
να με τραβήξεις
έξω στην βροχή,
να νιώσω και πάλι παιδί,
που είσαι?
να νιώσω και πάλι παιδί,
που είσαι?
πάντα κάτι μας κρατά..
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά κάποια στιγμή πρέπει να το αφήσουμε και να αφεθούμε..
πολύ όμορφο ¨¨)