Μάνα.Μαμα.Μαμακα

Μητέρα

Ορισμός (ουσιαστικό θηλυκό) μια γυναίκα που έχει παιδιά

Μεγάλωσα και έμαθα πολλά, μαμά!

Πέρασαν τα χρόνια και έφυγα από τα θρανιά. Σε εκεινα που εγραψα τις πρωτες μου ορθογραφιές γεμάτες από λάθη. Εκεί που παρέδωσα τις αντιγραφες μου, τις ασκησεις μου στα μαθηματικά.

Μετά ηρθαν τα πιο συνθετα.Αρχαια,Ιστορια,Γεωμετρία κτλ κτλ. Και εκεί μαμά έκανα λάθη.

Μας εμαθαν πολλά. Ή εστω προσπάθησαν.

Μα ρε μανα, για σενα, με είπαν πως είσαι ένα ουσιαστικό θηλυκό, που εισαι μια γυναικα που εχει παιδια!

Όχι μανα μου.Δε το δεχομαι.

Δεν εισαι αυτό. Εσυ μανα δεν εισαι αυτό.

Εισαι η μεγιστη ουσιά στη ζωή των παιδιών σου.

Εισαι σε κάθε αγωνα μπροστά και παλεύεις να μην κανουμε τα δικα σου λάθη.

Μάνα είσαι. Και εσυ λάθη θα κάνεις. Μα μην φοβασαι, δεν θα σε βαθμολογήσω.

Γιατί και τα λάθη σου φανταζουν τα καλύτερα σωστά σε αυτόν τον κόσμο.

Τα δικα σου λαθη δεν τα βαρας πάνω στα παιδια σου,αλλα τα διδάσκεις μαθήματα ζωής. Με αυτόν τον τρόπο που κάθε μανα εχει.

Για εκείνη τη γυναικα που εχει παιδιά, αλλα για μένα είναι πολλά περισσότερα.

Είναι η αγκαλιά της και η καρδιά της το προσκεφάλι μου.

Είναι η κρυψώνα μου όταν δεν είμαι καλά,και ας λέω «μανα όλα καλα»

Όχι μάνα δεν είναι καλά! Και ξέρεις γιατί?

Γιατί σε χρειάζομαι! Ναι ρε μανα, σε χρειάζομαι ακόμα.

Και ειμαι ολόκληρος αντρας αλλά ακόμα σε χρειαζομαι.

Τις φωνές σου τις χρειάζομαι. Ακομα και την αγκαλιά σου. Και εκεινεις τις νύχτες που μιλουσαμε ωρες ατελειωτες.Και εκει σε χρειάζομαι.

Θυμάσαι μαμά, που ήμουν στο νοσοκομείο, έναν ολοκληρο μήνα. Εκει ήσουν και σε χρειαζομουν

Την νυχτα που μιλούσαμε για όνειρα, ταξιδια, σπουδες, ανθρωπους και αισθηματα.

Για τότε ρε μάνα πρίν από 14 χρόνια, σε εκείνα τα λευκα δωμάτια.

Και μετά ρε μανα ηθελες να κοιμηθείς. Και σου χτενιζα τα μαλλιά. Εκει στο κρεβατι του νοσοκομείου. Και κοιμηθηκες στην αγκαλιά μου.

Εσυ στην αγκαλιά μου!!!

Δεν εισαι μια γυναικά που εχει παιδιά. Εισαι Η γυναικα που πανω από όλα δεν ξερεις να μετράς.

Δεν το χεις ρε παιδι μου. Δινεις και δινεσαι πιο πολύ και από το περισσότερο.Ανυπολόγιστα, και δεν σε νοιαζει τι θα παρεις πίσω.

Μάνα εισαι.

Και εσυ σηκώνεις τις αποτυχίες μας, τα νευρα μας, τα καλα μας, τα ωραία μας, τις λυπες μας, τα δακρυα μας. Εκει εισαι και εσυ τα σηκώνεις, και σου μαυρίζει η καρδιά και γυρνάς με ενα βλέμμα γεμάτο αγαπή, στην αγκαλιά και απλά λες «όλα θα κανε καλά, να χαμογελας»

Τα δικα σου νευρα μανα που είναι? Τα καλα σου? Τα δακρυα σου ρε μανα που είναι?

Είναι σε κάτι ωρες που ολοι κοιμούνται?Ειναι στο αυτοκίνητο για την δουλειά?

Που είναι ρε μανα τα δικα σου τα ασχημά?

Μεγάλωσα και εμαθα μαμά. Βαρα και από δω. Βαρα και λίγο πάνω μου.

Μάνα μην κρυβεις τις μέρες σου και τις νυχτες σου!

Δεν ξέρω αν είναι οι μητέρες αγγελοι επασταλμενοι στη γη, ή είναι δωρο θεού γιατί Εκείνος δεν μπορεί να είναι παντού.

Είδα, πως μάνα είναι να εισαι το αλφάβητο στην ζωή του ίδου σου του παιδιού.

Με έλεγε η μάνα μου

«Ένα χωράφι σου δωσα,και καλλιέργησα μαζι με τον πατερα σου ότι εμεις νομίζαμε καλό, ίσως και σωστό. Από δω και πέρα δικό σου είναι αυτό το χωράφι. Οι δικές σου επιλογές θα το διαμορφώσουν.

Αν θες μπορεις να το καλλιεργήσεις περισσότερο και θα χεις άφθονους για σενα καρπούς.

Αν θες μπορείς να το παρατήσεις και να μεινεις στην σκία κατω από το δεντρο, να το δεις να ξερένεται. Μα εσυ να το αποφασίσεις, Να είσαι κύριος και υπεύθυνος των επιλογών σου.

Εγω εκεί θα είμαι σε κάθε σου αποφαση»

Μάνα αποφάσια.έδειξα ηδη την απόφαση μου.

Μα η μεγιστη είναι να μην σε απογοητευσω.

Στο χωραφι, στην προσωπικότητα δηλαδή, που εχω υπάρχουν μέσα καθαρά κομμάτια του εαυτού σου.

Και τα καλλιεργώ μαμα, γιατί ετσι είσαι πάντα εδώ.

Και θα συνεχίσεις να είσαι μανά. Γιατί με εμαθες να μην τα παράταω.

Μάνα. Μαμα. Μαμακα.

Σ αγαπαώ όσο και αν σου σπαω τα νέυρα

Όσο και αν σου τρωω τα ευρώ.

Μανουλα μου Σ αγαπάω!

Και θα σ' αγαπάω μέχρι το φεγγάρι και θα σ' αγαπάω ως τον ουρανό, όπως σου λεγα και παιδί!!!! 

Χρόνια πολλά Μανούλα

Μεγάλωσα.Μεγαλώνω (Vol.4)

Ένας χρόνος αποτελείται από 12 μήνες με τον καθένα να έχει περίπου 30 μέρες.
Με την κάθε μία από αυτές να έχει 24 ώρες,οι οποίες όλες μαζί έχουν 1440 ώρες,κάτι το οποίο μεταφράζεται σε  86400 λεπτά.
Στον ενήλικα συναντάμε 12-20 αναπνοές/λεπτό.
Με δυο λόγια
365 μέρες x 24 ώρες = 8760 ωρες/ετος
8760 ώρες x 60 λεπτά = 525600 λεπτά/έτος
525600 λεπτά x 12-20 αναπνοές/λεπτό = 6307200-10512000αναπνοές/έτος
Κοινώς,χαμούλης στο ίσωμα με τις ανπνοές του μεσου ενήλικα κατα την διαρκεια ενός έτους.

Αρκετα ευκολος ο υπολογισμός των αναπνοών.
Μα πόσα ευκολα είναι όλα εκείνα που δεν έγιναν πριν μα ούτε ελαβαν χώρα μετα από κάθε αναπνοή?
Πόσο εύκολος είναι ο υπολογισμός τους, η σκέψη τους ακόμα και η κρίση τους?
Δεν νομίζω να είναι και τόσο ευκολο!
Μας λέγανε "να κρατατε τα καλά" και το γεγονός που κάνει σημαντική την αναπνοή και συνεχίζουμε να την κραταμε ως φυσιολογική λειτουργία ειναι γιατί πολύ απλά ειναι αναμφισβήτητο σημάδι ζωής.
Ναι ρε φίλε! ζωής!
τα κομμάτια αυτής που πέρασαν,τα βίωσα μεσα σε αυτόν τον χρόνο, κομμάτια κάποια με κοφτερές άκρες που έφτασαν φλέβα και άλλα με απαλές ακρες που ηταν σαν το χάδι της μανα σου.
Κομμάτια τόσο σπασμένα.Τοσο διασπαρτα και παράλληλα τοσο σωστα στρωμένα μεσα σε ενα χρονο.Και όλα αυτα κομματια του ιδιου πλαζ.Αυτου της δικης μου ζωης!
Κομμάτια που να ταξινομήσω αδυνατώ,γιατί κανένα δεν είναι ιδιο με κανένα.έχουν όλα μονο ενα κοινό,πως ειναι δικά που κομμάτια.
Με το τέλος κάθε αναπνοής,πετούσα και απο ένα ή περισσοτερα κομματια μεσα στο κουτί με τίτλο 22.
Και αντε τώρα να τα τα αξιολογήσεις!
Δεν έχουν χρώμα τα κομματια σε αυτό το κουτί!
ειναι θολά άλλα περισσότερο,άλλα λιγότερο και άλλα καθόλου.
Και γιατι θολά? Γιατί μιλάμε για ανάσες.

Τα πιο θολά από την ανάσα κομμάτια ανήκουν
α) σε άτομα που πέρασαν,χαιρέτησαν,και δεν έμειναν.
Αργή αναπνοή.Ξεκούραστη.Σωστά επαναλαμβανόμενη. Για αυτό και το κομματι αυτο δεν προλαβαινει να ξεθολώσει.
Κομμάτι που έχει κάθε είδους άκρη. Σε εκείνων που έμοιαζε με χάδι μα και σε εκεινων που με εκοψε, η ανασες που χάθηκαν στην ατμόσφαιρα στην ανταλλαγή οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα, κάπου εκει αναμεσα γέμισα το σακούλι της ζωής μου δόσεις από εσας.Μιας και ο καθε άνθρωπος που περνάει απο τη ζωη μας έχει κατι να μας πει,κατι να μας δωσει και κατι να του δώσουμε.Ευχαριστώ για την ανταλλαγή αυτων και συγνώμη για εκείνα που δεν εφερα εις πέρας

β)σε άτομα που κάνουν την ανασα μου να πηγαίνει σαν παλαβή.
1,Σε αυτό το τηλεφώνημα σου "δεν είμαι καλά" σε αυτό το βλέμμα σου που με λεει "νιωσε με" εκει που αγχώνομαι και τα χανω. Αυτα τα κομματια δεν εχουν ακρες!είναι τοσο απαλα τοποθετημένα μέσα μου, και ειναι θολά μην έρθει κανεις και τα ξεριζώσει, γιατί θα πονέσει πολύ ρε γαμώτο.
Κομμάτια που μπήκαν μετά από κόπο μέσα μας. Κομμάτια που ειναι τόσο θολά,και κρύβουν την μαυρίλα μας,την σκοτεινή μας πλευρά.Και παρόλο που την ξέρουν ειναι εκει.Γιατί την γουστάρουν αυτην την σκοτεινή πλευρά.
Τα κομμάτια αυτά να μην τα στριμώγετε μέσα σας. Γιατί ειναι γυαλιά.Και ραγίζουν.Και σπάνε.
και πληγωνουν τόσο εσας όσο και τους αλλους, Αφησε τους λιγο χωρο γυρω τους.
Γιατί στις σωστές στις αναπνοές φαίνεται η καλή υγεια.;)
2,Σε όλα εκείνα τα μυστήρια τρένα που χάρηκα που ταξιδεψα μαζί τους σε ανασες και ήχους και πολλά άλλα (γκουχ γκουχ)

Τα καθαρότερα κομματια ανήκουν σε όλους εκεινους που δεν μου κόβουν την ανασα, αλλα είναι τετοιες οι στιγμες μαζι τους που η ανασα μπαινει σε δευτερη μοίρα.
Αλλωστε εκεινες οι στιγμες που σε εκοψαν την ανασα ειναι εκεινες που κρατας.
Τα κομμάτια αυτα,όσο και να τα κρατας καθαρά προσεχε τους τρίτους.
Τα κομματια που αφορουν και άλλους δν ειναι κτήμα σου!Αυτο να μην το ξεχνάμε.
Καθαρα κομματια ειναι εκεινες οι ματιες που παίρνεις.
Εκεινα τα χερια που ειναι εκει να σε βοηθήσουν,να σε κρατησουν ακομα και να σε ταρακουνήσουν.

Ποια ειναι τα πιο σημαντικά κομμάτια?
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ.
για να γινει ενα κομματι γυαλί θελει άμμο,από την οποία καθε κοκκος ειναι σημαντικός!
αρα όλα ειναι πολύ σημαντικά!
Απλά οταν τα ριχνεις στο κουτι σου να θυμασαι μετα να μην τα μετράς.Να μην τα ξεχωρίζεις ως καλά και ως λιγότερο καλά!
Απλά να λες "όλα αυτα ειναι οι ανάσες του χρόνου, και όπως και αν ειναι το καθε κομμάτι, ανηκει στον χρόνο μου"

Μια βαθιά ανάσα.
Το κεράκι στέκι μπροστά και μμμμ ευχη ευχη..??
χμμμ
Αν η ζωη σας ηταν δεντρο θα έλεγα να εχετε ριζες γεματες από αγαπη,γελιο,υγεια,και καλοκαρδοσύνη
Στα κλαδια σας βαλτε οτι θελετε.Στιγμές ειναι ολες αυτες.Και ειναι δικές σας.
και ευχομαι τέλος κάθε καθέ σας στιγμή να ειναι ΧΑΜΟΥΛΗΣ ;) ;)

ΥΓ. Σας αγαπώ και ας μην το ακούτε

Blank

Στέκει εμπρός σου έτοιμη σε κάθε άγγιγμα σου. Μικρά αγγίγματα θα δώσουν και θα συνθέσουν λέξεις,προτάσεις,νοήματα.

Στέκει αναμμένη η οθόνη του τηλεφώνου σου σε ενα μήνυμα που ποτέ δεν στάλθηκε. Βασικά,ποτέ δεν γράφτηκε.

πάντα αυτό το "blank",αυτό το κενό.Φωτισμένη η οθόνη,μα δεν φτάνει να φωτίσει και να δώσει μορφή σε λέξεις.

Και δώσει μορφή!Τι λέξεις να ναι αυτές?
Πόση αλήθεια να έχουν μέσα?Πόση αλήθεια από εκείνη που δεν ξέρεις?
Να γραψουν "ειμαι μαλάκας","φέρθηκα απαίσια" "σε νοιάζομαι"?
Πώς να συνθέσουν εκεινη την γαμημένη την λέξη που θέλει πολύ δυναμη για να βγει από τα σπλάχνα σου?

Πως να συνθεθεί αυτή η πουτάνα η "συγνώμη" και αυτό το υπέρτατο "ευχαριστώ" ?

Πόσα αρχίδια να θέλουν δυο χέρια για να συνθέσουν ενα μηνυμα?

Πόσα κιλά αρχίδια μου λείπουν τελικά?

Και πέρασαν οι μέρες, μα αυτό το "κενό" μένει εκεί. αυτο το μηνυμα που ποτέ δεν γραφτηκε.

παιζουν όλα τα γραμματα της αλφαβήτου στο κεφάλι μου, πως να τα γεννήσω λέξεις?

Εγωιστικά ερωτηματικά που και αυτά αναπάντητα μένουν.

και τι έχουμε? ένα καθολου με μπόλικο τίποτα!

μαζί δεν φαγαμε τον χρόνο,να το θυμάσαι αυτό!

Μαζί γευτηκαμε τον χρόνο,τα πρωινά,τα βράδια.Προβληματισμούς,δάκρυα,γέλια,πειράγματα

Γευτήκαμε τα οσα καταφέραμε,εμεις οι δυο, να φτιαξουμε.

"αυτό που μας δένει εμας δεν εχει όνομα,μα έχει όνομα"

σε αυτό θα βασιστώ,θα παραλείψω τα πάντα και με αυτό θα πω το εξής.

Πέρασαν οι γιορτές,μπήκε ο καινούργιος χρόνος.και μεις χωριστά.
κανείς δεν ξερει για τον αλλον.

Μα προσωπικά,σε καθε ενεστωτική στιγμή,και στς καθιερωμένες ευχες για το νεο έτος παρών το νοημά σου.

πως μπορείς να διαγράψεις εκεινον τον άνθρωπο που καλλιέργησε μεσα σου ένα κάρο πραγματα?

Πως να αφήσεις πίσω σου εκεινα τα χαμόγελα που είχες επειδή σου μιλούσε?επειδή σε στήριζε?

Δεν ξεχνω.

εχω την δυναμη να θυμάμαι

δεν εχω την δυναμη να παιρνω τις αναμνήσεις μου και να κανω το βήμα, εκείνο το λυτρωτικό.

Πέρασανε οι ωρες,οι μερες,οι βδομαδες,οι μήνες.

Προχώρησα.Προχωράω.Μα δεν σταματω να σκεφτομαι.

Για οσο πόνο σου δωσα σε μερικά λεπτά, μια συγνώμη.

Για την απογοητευση εκεινη που σου δωσα.

Τα βηματα δεν ειναι ξέχωρα από το παρελθόν,το παρελθόν με εφερε εδω,και το εδω και τωρα θα με πάει βημα βημα στο αυριο,στο μεθαυριο κτλ κτλ

Και εκεί,στο παρελθόν μου έζησες.και με έφτιαξες κατα ενα μεγάλο ποσοστό.

Μα τώρα?

από τα βαθυ των συναισθημάτων που καλλιεργήσαμε μαζί με δικό λίπασμα, ευχομαι να εχεις μαζεψει κάθε κομμάτι σου που φέρει το ονομά μου.να προχωράς.Να χαμογελάς.Να ζεις!

Να στέκεσαι εκει!Εκεί!

από κάθε πυρήνα, κάθε κυττάρου μου, θέλω το χαμόγελό σου.Εκει και εκείνο!ΕΚΕΙ!στα χείλη σου απάνω!

"αυτό που μας δενει εμάς,δεν θελω να εχει ονομα!μα θελω να εχει νόημα"

το νοημα είναι το θεμέλιο.

Γκρέμισα το πολυόροφο που θελαμε να φτάξουμε.

Μα στα υπόγεια ειναι η θέα!

Εκει μαζί με τα θεμέλια.
και υπάρχουν!

σε αυτά, να ξέρεις...ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ!

Συγνώμη - Νίκος Οικονομόπουλος

"αφού δεν είμαι τυχερός,θα'μαι δυνατός"

Διαδρομή:

Αναχώρηση - Άφιξη Α - Άφιξη Β - Άφιξη Γ - Άφιξη Δ - Άφιξη Ε - 

Επιστροφή Α : 

 Μπαμ!

Δεν χωράνε εξηγήσεις.

Είχε τεθεί από πολύ νωρίς αυτός ο άτυπος νόμος μεταξύ μας.

"Δεν χρειάζεται να ξηγιέσαι. Οι φίλοι σου δεν το χρειάζονται. Οι εχθροί σου δεν θα σε πιστέψουν και στους γνωστούς θα δώσεις τροφή"

Και έτσι έπραξες: 

 "δεν ήσουν ούτε και συ για μένα" 

ξεκάθαρα πράγματα, χωρίς παραμυθάκια, ροζ μαλακίες και φούσκες χωρίς λόγο,μπαρούφες και όλα τα σχετικά που πολύ μπλα μπλα και πρήζουν και αρχίδια.

Αντρίκια πράγματα και τιμή σου.

Μπορεί να πέρασε καιρός.

Μπορεί και να πάτησα pause στη "μικρού μήκους" ταινία μας.

Αφοπλιστική γοητεία στο ηχόχρωμα σου,στον αέρα σου,στις κινήσεις σου, στις καταλήξεις που άφηναν ένα ύπουλο γελάκι στο τέλος κάθε φράσης που βγαινε παρέα με την κάθε τελευταία σου τζούρα.

στο χάρηκα σου,ο μαλάκας "εις το επανιδείν". Μα αυτό βρήκα να πω? ΕΛΕΟΣ! 

ίσως το "έτοιμος να καώ στην τρέλα σου" ήταν υπερβολικό. 

Και με αυτήν την υπερβολή, λαβώθηκαν τα φτερά. 

Εκείνα που σου φέρει εκείνος-που-δεν-θυμάμαι-πως-τον-λένε και βαράει τους ανθρώπους με ενα βέλος? Αυτός λοιπόν λαβώθηκε. 

Απλά ηταν εκεινές οι ώρες-επίκληση στην τύχη. Στην ποια? (γέλια)

Γιατί όπως και συ λες-σωματικά και λεκτικά- "αφού δεν είμαι τυχερός,θα μαι δυνατός"

Αφου δεν στάθηκα τυχερός μαζί σου, η μαλακία είναι πως δεν μπορώ και να μαι δυνατός μαζί σου.

Αλλα δυνατός.δυνατός στις αναχωρήσεις μου,ακόμα και στις αφίξεις μου.

να πίνω τον βαρύ προς τον γλυκό με δύναμη και όχι νοσταλγία.

Δυνατός να κυνηγώ το "μαζί', γιατί το μαζί είναι  δισύλλαβο, την μια τη φέρω εγώ και την άλλη εσύ.

ίσως ανταμώσουμε ξανά κάπου μέσα στο κυνήγι του τώρα.

Είναι αυτό το χωρίς εξηγήσεις που σου απαντά πολλά.Σε μαθαίνει.σε βάζει σε σκέψεις.

Δεν αναρωτήθηκα πότε το "γιατί"

Ξέρουμε άλλωστε ότι σε κάποια "γιατί" απάντηση δεν έχει. Απλά έτσι είναι.

και όπως και να ναι "να σαι δυνατός"

"δεν ήσουν για ταξίδια" 

και ας ταξίδευα πάνω από μια μέρα

"αφού δεν είμαι τυχερός, θα μαι δυνατός" με έθεσε ξανά στην αφετηρία.

Βάρε να τρέξω.
Και αν δεν βαρέσεις

ίσως κάπου σε βρω.

ΥΓ. για σενα Γ.Κ.

Έτοιμος είμαι

-Θες να ερωτευτείς?

-Έτοιμος είμαι..Ας έρθει!

Εκτεθειμένα συναισθήματα στον αέρα,

κρυμμένα δάκρυα και αναμνήσεις στον πυθμένα!

Έτοιμος είμαι!

Μίλα μου για έρωτα!

Μίλα μου και γω να παίρνω αέρα!

Ακατάστατες εικόνες μια σειρά ζητούν

και αυτό το "μπαμ" να τις διαλύσει επιθυμούν.

Έτοιμος είμαι!

Μην μου μιλάς για σένα!

Μίλα μου για παραμύθια!

Χτυπημένα γόνατα στο έδαφος καρφωμένα,

άπλωσε τα χερια σου να σηκωθώ και ας ειναι ματωμένα!

Έτοιμος είμαι!

Μίλα μου ψιθυριστά!

Μίλα μου για αστέρια και πλανήτες!

Βλέμματα που τις αναστολές νικούν

μέσα σε φιλιά που το χρόνο σταματούν

Έτοιμος ειμαι!

Μίλα!

Πες κάτι!

Πληγές,χρόνος,χωροχρόνος,κορμιά,παρελθόν

κάνε το "μπαμ" και ριξτα στο βυθό!

Έτοιμος ειμαι!

Έτοιμος να σηκωθώ,να περπατήσω,να πληγωθώ.

Έτοιμος τη σάρκα μου να δώσω

και την ψυχή μου να δωρίσω!

Μίλα!

Μίλα μου,όχι για αυτα που βλέπεις!
Ούτε για αυτά που ακούς!

Μίλα μου για αυτά που δεν ένιωσε ποτέ κανείς!

Μίλα μου με ενα άγγιγμα!

Μίλα μου.....

Έτοιμος είμαι!

μάθε μου να περπατώ ξανά

Μπάμ..
Αντίο.
Κενό!

Το "αντίο" πάντα "αντίο" θα σημαίνει!
Χειρότερο ειναι εκεινο το οποίο εκφράζεις με δυσκολία,όταν ξερεις πως δεν θα ανταμώσεις ξανα ποτέ!
Και ειναι η μονη στιγμη στην ζωή σου που πιστεύεις σε αυτό το "ποτέ".
Σε θλίβει και σε πληγώνει βαθύτατα,γιατί ξέρεις πως ο θάνατος είναι το βιολογικό τέλος ενός σωματος (κάτω απο φυσιολογικές συνθήκες) ή απλώς και το ενα ξαφνικό,ανεξηγητό τέλος μιας ζωής! Το τέλος αυτο για σένα ειναι η αρχή.
Μια καινούργια αρχή!Μια νεα ταξη πραγματων!Μια προσπάθεια,ουσιαστικά να μαθεις να ζεις με μια απουσία!

Σε μια σκοτεινή γωνιά,μια πολυχτυπημένη ψυχή!Ειναι η φαση της ζωη σου που δεν θες επαφή!Δεν θες να ξερεις τιποτα!τιποτα παρα μονο τις ιδιες σου τις πληγές.
Εκεινες που εσκασαν ξαφνικά μετά το "αντίο"
Και πονάς..Περιφέρεσαι και πονάς!
Σκορπίζεις μεσα σε ενα δωματιο,σε ενα σπίτι κομματια ψυχής,αναμνησεις,εικόνες,ηχους.
Και πετά περπατάς πάνω σε αυτά!Και τα πόδια σου ματωνουν!
Ματωνει η ψυχη σου καθως τα βηματα πανω σε αυτα τα σκορπισμένα κομματια ουσιαστικής αγαπης ειναι διάσπαρτα,και πλέον στεκουν μόνα.Ενω κάποτε ήθελε τεσσερα χερια!πλέον μενουν μονο δυο!

Η ψυχή μου εκανε βολτα στα σπασμένα γυαλιά για αρκετό καιρό.
Βάδιζα.Ακουμπούσα επιπλα.Τοιχους.Τα χτυπούσα. Εβριζα.
Αδυναμος.
Αλλά βαδιζα!
Ανάμεσα στα βηματα,στα επιπλα,στα τσιγαρα,στους καφέδες,στις εικονες και στς αναμνησεις.Στα γιατί και στα γαμώτο.. Κάπου εκεί σήκωσα το βλέμμα μου, και τα μάτια μου βρήκαν τον καθρεφτη!Εκείνον που στεκεται στ τελος στο σαλόνι.
Το βλέμμα μου δεν αντικρισε την εικόνα μου.
Το βλέμμα μου παλεψε και τελικά βρήκε τον εαυτό μου.
"μάθε μου να περπατώ ξανά" ψιθύρισα
¨ενα βήμα την φορά" συνέχισα.
Δεν βιάζομαι!Δεν με κυνηγάει κανένας..
Ενα βημα την φορά!
Είναι η δυναμη αυτή που κρύβεται μεσα μου.. Αυτην ανακαλώ!
Και προστάζω στον εαυτό μου,όχι με βία, αλλά με αγαπη!Να με μάθει να περπατώ ξανα!
οχι να οχυρώσω τον εαυτο μου!
Να τον αγαπήσω
να τον διαλύσω
να τον καταστρέψω!
Να γίνω ξανά κομμάτι του εαυτού μου και μαζί με αυτον,πάλι,σαν ενα να πάμε παρακάτω!
Ουρανό? Κενό? Που θα φτάσω δεν με απασχολεί!
Αλλά θα μαι ξανα με τον εαυτο μου!οχι αμέτοχος!αλλα εκει παρών!
"μαθε μου να περπατάω ξανά!"

Σε εναν δρομο,που σημασια δεν εχουν τα υλικά τους, αλλά τα βηματα σε αυτον!
Σε εναν δρομο "μαθε μου να περπατω ξανά" και ελα να περπατήσουμε ξανα!
με δυναμη,θάρρος και θράσος ΠΑΜΕ!!!

όντως!δυο πράγματα ισχύουν σιγουρα¨
1. Ο χρόνος ο καλύτερος γιατρός
2. Κανείς δεν ξερει τι δυναμη κρυβει.
Το ένα με το άλλο εχουν απόλυτη σχεση!
Θες χρονο για να βρεις την δυναμη!
Θες χρόνο και να την αξιοποιήσεις σωστά!!

Μην φοβάσαι να ζητήσεις τίποτα!
Να  μιλάς με θράσος στον εαυτό σου.
Με δυναμη και θάρρος!
Εκεί ειναι..!!Εκεί είσαι!!


Μαθε μου να περπατω ξανα

Χορεύουμε?

Μαέστρο πάμε...

Η πρώτες νότες ήδη σκεπάζουν την ατμόσφαιρα με ένα απενοχοποιημένο τρόπο,κάτω από τον οποίο δεν υπάρχουν ενδείξεις ντροπής,ούτε και ενοχής!

οι αποδέκτες σου,οι αισθητήρες σου,τα κύτταρα σου ήδη ξεκινούν να ανταποκρίνονται σε κάθε νότα που εισχωρεί από τους ακουστικούς σου πόρους!
το κορμί σου,έχει μπει ήδη σε εναν ρυθμό!

Το νιώθεις?

Νιώθεις,πώς δε σου μιλω για κανένα μπαρ με τζαζ και ταγό,κανέναν μαέστρο,καμιά σκηνή ή σχολή χορού?Το νιώθεις?!

σου μιλάω για εκείνο το χορό της ζωης!!Τον περίτεχνο χορό της!!

από μωρα ο ρυθμος της εισάγεται σαν αναπνοή μεσα μας!ακόμα και ο χτυπος της καρδια μας,είναι σημαδι μουσικής!

όλα περιτεχνα πανω μας,αλλα και μέσα μας,σημάδια ζωης!εκείνα μεσω των οποίο πραγματοποιείς μικρες κινήσεις!είτε και μεγαλες αν κατεχεις θρασος,θαρρος και δυναμη!
ανεξάρτητα από το μεγεθος των κινήσεων,ακόμα και από την ισχύ τους, βρισκεσαι σε μια διαδικασια μουσικής!

και τι ειναι μουσική?

Ειναι αρχικά η προέκταση του λόγου!
άρα είσαι όλα αυτα που δε λες!αλλά εννοείς ή αποπνέεις!

Μάθε τον χορό της ζωή!
κάνε κινήσεις,μεγάλες ή μικρές!κάνε όνειρα με αυτες τις κινήσεις!

Στροφές,βηματα,εκφρασεις,πιρουέτες (βάλε και αλλα απο την ορολογιά του χορού)

ε και? όλα κινήσεις δν ειναι?

οι δικες σου στο χορό της ζωής που είναι?

Μην παίρνεις τη ζωή πολύ σοβαρά! 

δεν εισαι άλλωστε σε καμια οντισιόν!

Στο τέλος εξάλλου κανείς δεν βγαίνει ζωντανός. 

Χαμογέλασε. Κάνε ανοησίες. Πάρε ρίσκα. Διασκέδασε.

αυτο είναι χορός!αυτος είναι ο χορός της ζωής!

και μάθε απο αυτον και μαθε αυτόν!

γιατί όσο ζεις μαθαίνεις και επίσης,όσο μαθαινεις ζεις!

έτσι παν αυτα!

σχεδον παράλληλα!

θα πεσεις,θα σηκωθεις,θα γονατισεις,θα ματώσεις, θα θα θα θα θα θα ....

ε και ρε φιλε??

Διασκεδασε το!!

Μάθε τον περίτεχνο χορό της ζωής. 

Να έχεις μεγάλα, όμορφα όνειρα και όραμα. 

Να τα κυνηγάς με πάθος. 

Αλλά, ταυτόχρονα μην προσκολλάσαι σε αυτά. 

Να είσαι ευέλικτος και πρόθυμος να πας όπου η ζωή σε πάει

απλά αφήσου στο ρυθμό της,κλείσε τα μάτια και άσε τη μουσική να αυτοσχεδιάσει για λίγο!!

και που λες:

Χορεύουμε??!!


Υ.Γ.: Στον δάσκαλο,που σαν παίκτης ποδοσφαίρου ξέρει να δινει πάσες και να "γεννιούνται" μερικές προτάσεις!!